Ułatwienia dostępu

Rodzaje orzeczeń o niepełnosprawności

W Polsce funkcjonują dwa systemy orzecznicze:

  1. do celów pozarentowych,
  2. do celów rentowych.

 

Orzecznictwo do celów pozarentowych - prowadzone przez powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.

 

Orzecznictwo do celów rentowych - prowadzone przez lekarzy orzeczników ZUS oraz komisje lekarskie ZUS. Szczególnymi grupami są rolnicy i ich rodziny - podlegają oni lekarzom rzeczoznawcom i komisjom lekarskim Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS), a także tzw. służby mundurowe (policjanci, żołnierze, celnicy) i ich rodziny - podlegają komisjom lekarskim MON lub MSWiA.

 

 

Powiatowe Zespoły ds. Orzekania o Niepełnosprawności

 

Orzekają niepełnosprawność osób dorosłych (dla osób powyżej 16 r.ż.) i od 1.01.2002 r. również niepełnosprawność dzieci.

 

Obowiązują 3 stopnie niepełnosprawności dla osób powyżej 16 r.ż.:

  • znaczny,
  • umiarkowany,
  • lekki.

 

Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

 

Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

 

Zaliczenie do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności danej osoby, nie wyklucza możliwości zatrudnienia tej osoby u pracodawcy niezapewniającego warunków pracy chronionej, w przypadku uzyskania pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy o przystosowaniu przez pracodawcę stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

 

Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

 

Dodatkowo, rodzaje niepełnosprawności oznaczane są według ustalonych kodów:

01-U - upośledzenie umysłowe
02-P - choroby psychiczne
03-L - zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu
04-O - choroby narządu wzroku
05-R - upśledzenie narządu ruchu
06-E - epilepsja
07-S - choroby układu oddechowego i krążenia
08-T - choroby układu pokarmowego  
09-M - choroby układu moczowo-płciowego
10-N - choroby neurologiczne
11-I - inne, w tym schorzenia: endokrynologiczne, metaboliczne, zaburzenia enzymatyczne, choroby zakaźne i odzwierzęce, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego

 

Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

 

Odwołania

Od orzeczenia można się odwołać w terminie 14 dni od doręczenia orzeczenia do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności za pośrednictwem powiatowego zespołu, który wydał orzeczenie. Z kolei od tego orzeczenia przysługuje odwołanie do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem wojewódzkiego zespołu.
Postępowanie w takich sprawach jest wolne od opłat sądowych.

 

 

 

Lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

 

Orzeka dla celu ustalenia prawa do renty.

 

Obowiązują 3 rodzaje orzeczeń:

  • całkowita niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji - traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,
  • całkowita niezdolność do pracy - traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
  • częściowa niezdolność do pracy oraz celowość przekwalifikowania - traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.

 

Odwołania

Od decyzji ZUS przysługuje odwołanie do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

 

 

 

Lekarz rzeczoznawca Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

 

Orzeka o stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy osób w gospodarstwie rolnym i uznaje je za niepełnosprawne, z tym że:

  • osoby, którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny, traktuje się jako zaliczone do znacznego stopnia niepełnosprawności,
  • pozostałe osoby traktuje się jako zaliczone do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

 

Odwołania

Od decyzji KRUS przysługuje odwołanie do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

 

 

 

Komisje Inwalidztwa i Zatrudnienia

 

Do roku 1998 istniały Komisje Inwalidztwa i Zatrudnienia. Ich orzeczenia są jednak nadal aktualne i obowiązują, jeśli zostały wydane na okres stały.

 

KIZ-y zaliczały do jednej z trzech grup inwalidów:

  • I grupy - jest równoznaczna ze znacznym stopniem niepełnosprawności,
  • II grupy - jest równoznaczna z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności,
  • III grupy - jest równoznaczna z lekkim stopniem niepełnosprawności.

 

 

Równoważność zapisów stopni niepełnosprawności w obecnym i byłym systemie orzecznictwa

 

 

Orzeczenie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS Orzeczenie Komisji Inwalidztwa i Zatrudnienia (KIZ) Orzeczenie Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS)
znaczny stopień niepełnosprawności całkowita niezdolność do pracy oraz samodzielnej egzystencji I grupa inwalidzka osoby o stałej lub długotrwałej niezdolności do pracy, którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny
umiarkowany stopień niepełnosprawności całkowita niezdolność do pracy II grupa inwalidzka brak
lekki stopień niepełnosprawności częściowa niezdolność do pracy lub celowość przekwalifikowania zawodowego III grupa inwalidzka pozostałe osoby o stałej lub długotrwałej niezdolności do pracy

 

Źródło: Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.), ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 z późn. zm.), ustawa z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. Nr 7, poz. 25 z 1998 r. z późn. zm.), rozporządzenie MGPiPS z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 139, poz. 1328).

Fundacja Pomocy Chorym na Zanik Mięśni im. Piotra Karlińskiego

ul. Ks. Kardynała S. Wyszyńskiego 9/U2
70-200 Szczecin

tel./fax +48 91/ 489 42 51
GSM.: +48 695 745 441
e-mail: biuro@miesnie.szczecin.pl